Art World

Οι άνθρωποι των τεχνών έχουν μπει στο στόχαστρο το τελευταίο διάστημα, δεχόμενοι μια άνευ προηγουμένου προσβλητική στάση, τόσο απέναντι στο επιστημονικό τους πεδίο όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Η αντίδραση στον διορισμό του νυν Υφυπουργού Πολιτισμού θεωρώ ότι ήταν φυσικό επόμενο, αφού δεν υπήρξε καμία διαφάνεια και καμία επί της ουσίας επεξήγηση της επιλογής του, εκτός από το σπουδαίο φυσικά επιχείρημα «θα κριθεί από το έργο του». Δίκαια ή όχι η συλλογική αντίδραση από τον κόσμο του πολιτισμού στον εν λόγω διορισμό, συμφωνείτε ή όχι με τις ενστάσεις που υπάρχουν, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενο το σκηνικό. Τις τελευταίες βδομάδες ήρθαν αντιμέτωποι, όσοι τόλμησαν να αντιδράσουν ή και να εκφέρουν άποψη για το ποιος διορίστηκε να κρατήσει το τιμόνι του πλοίου που επιβαίνουν, με απαίσιους χαρακτηρισμούς και προκλητικά σχόλια. Οι τελευταίοι των τελευταίων όπως πάντα καλλιτέχνες, πώς τόλμησαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους; Δεν σας φτάνει κύριοι που σας έκαναν και υφυπουργείο θέλετε και άποψη; Δε θα ασχοληθώ με αυτά τα σχόλια γιατί θεωρώ ότι πραγματικά δεν αποσκοπούν πουθενά. Σε αυτό που θα ήθελα να σταθώ και να κρούσω τον κώδωνα κινδύνου, είναι η εκτεταμένη θέση που διάβασα σε ένα άρθρο γνωστής εφημερίδας, ότι η Κύπρος έχει πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων που ακολουθούν τα πολιτιστικά δρώμενα. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι: «Δεν πιστεύω να ξεπερνούν τις 2-3.000 άτομα Παγκύπρια» για τους θεατρόφιλους, ενώ στη συνέχεια αναλύει πως τα ποσά που διατίθενται στον πολιτισμό είναι τεράστια αφού τα πολιτιστικά αφορούν πολύ λίγους. ΕΔΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΤΟΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Αναφερόμενοι λοιπόν στις χορηγίες καλό είναι να γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα από τα εκατομμύρια που χορηγούνται στον πολιτισμό στη χώρα μας δεν θα πάνε ούτε σε εικαστικές εκδηλώσεις, ούτε σε μονολόγους, ούτε σε παραστάσεις όπερας. Αλλά σε κατακλυσμούς, πανηγύρια, στη γιορτή του χαλουμιού, του οφτού, του αγγουρκού κλπ. Για χρόνια παλεύουμε και φωνάζουμε ότι ο κυπριακός λαός δεν έχει καμία επαφή με τον «ελίτ» πολιτισμό που αδειάζετε με τόση ευκολία. Η επαφή με τον πολιτισμό και την κουλτούρα στις βιώσιμα ανεπτυγμένες χώρες γίνεται από το νηπιαγωγείο. Τα σχολεία κάνουν οργανωμένες εκδρομές όχι μόνο σε μουσεία αλλά και σύγχρονες εκθέσεις και παραστάσεις (το γνωρίζω όχι γιατί το άκουσα ή το φαντάζομαι αλλά γιατί δούλεψα μαζί τους). Η εικαστική τέχνη στις κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σε κάθε γωνιά, η επαφή με το θέατρο και τον κινηματογράφο, την κλασσική μουσική και όλα όσα στην Κύπρο του 2023 παραγκωνίζονται ακόμα. Η κουλτούρα μας είναι αυτό που είμαστε, αυτό που κουβαλάμε, η θρησκεία μας, η σούβλα μας, το τσιατιστό μας, το καζαντίν, ο χορός με τα ποτήρκα…όλα. Ο πολιτισμός εντούτοις είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, εδραιώνεται, εξελίσσεται και αναπλάθεται μαζί της σε μια σχέση αλληλένδετη. Σας ευχαριστούμε λοιπόν (όλους όσους μας κατηγορείτε ασύστολα), που στην προσπάθεια σας να μας ισοπεδώσετε έχετε φέρει στο προσκήνιο το σοβαρότερο θέμα που έχει να αντιμετωπίσει το Υφυπουργείο Πολιτισμού. Χρειάζεται στρατηγικός σχεδιασμός πολιτιστικής πολιτικής για την επόμενη δεκαετία τουλάχιστο, ο οποίος επιβάλλεται να θέτει ως μοναδικό του στόχο την γαλούχηση των σημερινών παιδιών στις τέχνες, τη δημιουργία των αυριανών θεατρόφιλων, φιλότεχνων, συλλεκτών, πολιτιστικά ενεργών και πρωτίστως ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων. Ο πολιτισμός δεν είναι ελίτ. Ο πολιτισμός είναι ανάσα ζωής.